REMORA

REMORA

Graecis ἐχενηῒς, a navibus sistendis, seu retinendis; item Ναυκράτης, ab eadem causa: Latinis aliter Remeligo: Plautus, Casinâ, Actu 4. sc. 3. v. 7. secundum quosdam.

Nam quid illae tam diu intus remorantur remeliigines.

Pisciculus dicitur, cui naves sistendi vim Veteres tribuêre. Vide Aristotelem, Histor. Animal. l. 2. c. 14. Unde Plin. l. 9. c. 25. Est parvus admodum piscis, adsuetus petris, Echeneis appellatus: hoc carinis adhaerente, naves tardius ire creduntur. Idem subiungit ut stiterit navem Periandri, ac l. 32. c. 1. simile ait usui venisse Antonio Triumviro; ad haec Caio Principi. Quis vero is sit pisciculus, mire variant Scriptores. Nam, ut ibidem refort Plinius, limaci eam similem fuisse aiebant, quae quinqueremem Caii stiterat: ac priori loco, l. 9. Mucianus ait, esse latiorem pururâ. Trebius Niger esse pedalem et crassitudine quinque digitorum, Aelianus autem anguillae aequat medicori de Animal. l. 12. c. 45. Ut omnino videantur plura esse piscium genera, quae vim navem sistendi habeant, ac propterea communi Echeneidos, vel Remorae nomine, appellentur. Quid mirum? quando et quasi adiective eâ voce utitur Aeschylus Persis. Illa vero Aeliani videtur lampetra esse nostra, quam et Oppianus intellexit Α῾λιευτ. l. 1. Sane lampetra (a lambendis petris dicta) naves sectatur, praesertim recens pice illitas, idque ut picem exsugat: quod si clavo se applicaverit, etiam moratur navem.

Id experientiâ comprobari, ait Rondeletius, de Pisc. mar. l. 14. c. 4. Nam cum Romam triremi proficisceretur una cum Cardinali Turnonio, cursum fuisse inhibitum magnâ cum admiratione vectorum: atque his in causam inquirentibus, deprehensam esse lampetram, ore adfixam clavo; eam captam coctamque poenas morae dedisse iniectae: atque huiusce rei testes se habere ait locupletes, viros nobiles, et graves, qui una vehebantur. Obicienti omnem id excedere fidem, regeruntur Pliniana illa, l. locôque cit. Ruant venti licet, et saeviant procellae, imperat furori, viresque tantas compescit et cogit stare navigia: quod non vincula ulla, non anchorae pondere irrevocabili iactae: infrenat impetus, et domat mundi rabiem null; suô labore, non retinendo, aut aliô modô, quam adhaerendo. Haec tantilla est satis contra tot impetus, ut vetet ire navigia. admiratio vero omnis est a causae ignorantia. Doctiss. Suarezius, eam vult esse virtutem mirabilem et occultam, quam forte adiuvet specialis aliqua Caeli influentia, Metaphys. Disp. 18. sect. 8. cui sententiae favet Basilius, Hexaem. homil. 7. et eum secutus Ambrosius, hexaem. l. 5. c. 10. Hier. Francastorius, l. de Sympt. et Antip. c. 8. hanc rem non a Remora, sed a saix vim magneticam habentibus, esse contendit: quod ridet Caes. Scaliger, Exercit. 218. censens ut magneti vis inest movendi, sic Echeneidi vim esse motu privandi. Acutius veriusque Rondeletius, l. 15. c. 18. quia Echeneis non eam habeat vim, nisi clavo adhaereat, colligit, non esse id ab occulta quadam Echeneidos proprietate, sed a natura gubernaculi, quod se habet instar vectis, ut exiguum licet magna moveat pondera. Nempe centrum motus eius est in cardine gubernaculi, unde navis impellitur oblique, dextrorsum, si clavus moveatur sinistrorsum, contra sinistrorsum, si is dextrorsum impellatur. Si igitur Remora clavo vel puppi se applicet, et nunc dextrorsum nunc sinistrorsum se moveat, propter ambiguum hunc eius motum, etiam ambiguus redditur navis motus; proque exiguo motu unius extremi, alterum etiam extremum atque adeo tota moles, nutat, nec progredi idonea est, vel saltem it tardius. Vide quoque Aristotelem, in Mechan. quaest. 6. Keckermannum, in Problem. Naut. Probl. 11. Hug. Linschottanum, Navig. Indic. Histor. tom. 1. c. 48. Gerh. Ioh. Voss. de

Idololatr. l. 4. c. 11. Alios.